Bir Annenin Sevinç Gözyaşları

A.D. 3,5 yaşında otizmli bir çocuktu. Onunla çalışmaya başladığımızda dersin ilk 20-25 dakikasında ağlar, hiçbirşeyle ilgilenmezdi. Hiçbir zaman onu zorlamadım sabırlı olmaya özen gösterdim. O konuşmasa da ben hiç susmadan konuşmaya devam ettim. Bir gün bir kırılma anı yaşayacağını tahmin ediyordum, beni yanıltmadı ve o gün derste annesinin resmini gördüğünde "Ane" dedi. O an benim için çok özeldi. Dersten çıkıp annesine söylediğimde inanamadı. Tekrar söyletmeye çalıştı ama bir daha söylemedi. Biraz sevinçli biraz buruk ayrıldılar merkezden. İki gün sonra telefonum çaldı. Telefonda A.D'nin annesi vardı ve ağlıyordu. "Söyledi, bana Ane dedi" diyor ve gözyaşlarına hakim olamıyordu. Böyle mutluluklar yaşayabildiğim bir iş yaptığım için çok mutluyum...