Bebekler için ilk 6 ay en güzel ve ideal besin anne sütüdür. Anne sütünün olmadığı, annenin sütünün yetmediği, ya da emme/ emzirme sorunları yaşandığı zamanlarda ise mama takviyesi yapılabilir.

İlk 6 ay bebeklere anne sütü (yoksa mama) dışında başka gıda verilmez. Hatta su bile verilmez. Eğer bebek anne sütü değil de mama alıyorsa mama mecburen su ile yapılır ama bu su, kaynatılmış ılıtılmış su olarak kullanılır.

Bazı görüşlere göre bebeğe 4. Aydan itibaren de ek gıdaların verilebileceği belirtiliyor. Ancak Dünyadaki tüm ülkelerin katıldığı 54. Dünya Sağlık Toplantısında ek gıdaya 6.ayda başlanması kararı alındı. Çünkü bebeğin sindirim ve boşaltım sistemi ek gıdalar için henüz 4 aylıkken hazır olmuyor.

Hangi yaşta olursa olsun, çocuklar anne babaları ile zaman geçirmekten çok hoşlanırlar. Hatta anne babaları ile birlikte vakit geçirirken, zamanın nasıl geçtiğini anlamazlar ve onlara doymazlar.

Günümüzde anne babaların çalışma hayatında aktif olması ile birlikte, çocuklar küçük yaşlarda kreş yaşantısına başlıyorlar. Anne babalarının mesai saatlerine göre sabah yedide kreşe gelip, akşam yedide eve dönen çocuklar da olabiliyor.
Çocuk yaklaşık olarak günün yarısını kreşte geçirince, anne babasını fazlasıyla özlüyor. Akşam olup da anne baba ve çocuk evde buluştuklarında çocuklar anne babaları ile mümkün olduğunca çok zaman geçirmek isterken, anne babalar da evde onları bekleyen sorumluluklarını yapabilme telaşında olabiliyorlar.

Çocuk sahibi olmak hemen hemen her kadın ve erkeğin hayalidir. Hatta bazen evlilik birliğinin kurulmasının en önemli sebeplerinden biridir çocuk sahibi olmak.

Anne adayı için 9 ay boyunca kendi bedeninde bir canlının büyüyüp gelişmesini takip etmek, baba adayı için o canlının doğum sonrası sürecinde anne ile birlikte hayat yolculuğunda ona rehberlik etmektir.

Heyecanla beklenen ve hazırlıkların yapıldığı 9 ayın ardından eve gelen bebek, eve ve ev halkına her zaman düşlediklerini getirmeyebilir, en azından ilk zamanlar için zorlayıcı bir süreç onları beklediği için aslında bazı şeylerin hayal ettiklerinden daha farklı olduğunu anlarlar.

Bebekler dünyaya geldikleri ilk andan itibaren ağlamak onlar için bir iletişim biçimidir. Bebek acıktığında, uykusu geldiğinde, gazı olduğunda ağlayarak anne babasına haber verir, onlarla iletişime girmeye çalışır.

Biz yetişkinler ise bebeklerin ağlaması ile panik olup o anda aşırı tepkiler verebiliyoruz. Dolayısıyla bu tepkilerimiz ile birlikte onlara ağlamalarının ne kadar önemli ya da normal olduğu ile ilgili mesajlar veriyoruz.

Örneğin anne bebeğini emzirdikten sonra onu öğlen uykusu için yatırıyor ve kendisi de mutfak işlerine başlıyor. Bir süre sonra odadan ağlama sesi geldiğinde anne, telaş ve panik ile odaya gidiyor, bebeğini heyecanla kucağına alıyor. Bu kucağa alma sırasında eğer anne hal ve hareketleri ile bebeğine kaygı duygusunu aşılarsa, bebeği zamanla annesinin bu kaygılı hallerini kullanmaya başlıyor. Daha fazla ve daha şiddetli ağlayarak annesinin her zamankinden daha çabuk yanına gelmesini ve onunla daha fazla ilgilenmesini sağlamak için bir sistem geliştiriyor ve anne bebeğine şu mesajı veriyor:

Otizm , doğuştan gelen ya da yaşamın ilk yıllarında ortaya çıkan karmaşık bir nöro-gelişimsel bir bozukluktur. Otizmin, beynin yapısını ya da işleyişini etkileyen bazı sinir sistemi sorunlarından kaynaklandığı sanılmaktadır.

Cinsiyetle ilişkili olarak farklı görülme sıklığı bilgileri bulunmasına rağmen, ortak görüş, erkeklerde kızlardan daha fazla görüldüğüdür.
Otizm tanısı alan çocukların bir kısmında farklı derecelerde öğrenme güçlüğü de görülebilir.

Sosyal etkileşim için gerekli sözel olmayan davranışlarda yetersizlik:
• Sıra dışı göz kontağı özellikleri: Göz kontağı hiç kurmamak, çok kısa süreli kurmak ya da alışılmadık biçimde kurmak. Örneğin, birden bire gözlerini karşısındakinin gözlerine dikmek ve kaçırmak.
• Jest ve mimik kullanımında sınırlılık: Konuşurken çok az jest ve mimik kullanmak.